امروز صبح رفتم کانون و طرفایِ 12:30 دیگه برگشتم رسیدم خونه.
مامانم زنگ زد ب مامان جون ک احوالپرسی کنه و عیدو تبریک بگه و مامان جون هم گفته ک خاله اینا (خاله مامانم) اومدن خونه داییم اینا و منم دارم میرم اونجا. و درآخر هم گفته دینا اگه کاری نداره بیارش اینجا:/
بعدش مامانم گفت اگر دوست دارید برید ببرمتون شب ک دارم برمیگردم میام دنبالتون یا دینا اگر خواست بمونه میام دنبال تو،دوس داری برو پیش حدیث اینا باش تا شب.
30 ثانیه اول ذوق زده شدم:) کلی خوشحال شدم ک آخ جووون همه دور هم اونم خونه دایی اینا با همه اونایی ک خیلی دوسشون دارم:))
از 30 ثانیه دوم ب بعد یاد این افتادم ک 2-3 روز پیش ب حدیثه پیام دادم ک تابستون شیراز میای؟ گفت ایشالا ! و ی کلمه هم نگفت ک آخر هفته میایم شیراز؛ یا نه اون موقع نمیدونست،الان ک اومده پیام میداد ک اومدم.
دایی میدونه ک ما الان تنهاییم و اونم صبح بعد اینکه ب مامان جون زنگ زده ک بیا میتونست ب ما هم زنگ بزنه.
مامان جون ک دیگه بیشتر از همـــــــه میدونه چ خبره میدونه ک ما چقدر تنهاییم اونم ی کلمه نگفت ک همه هستن شما هم بیاید.
فرض میکنیم گفتن مامانشون ک سر کاره،سارا هم ک 1 ماه تا کنکور داره مزاحمش نشیم فعلا باباشون هم ک بدون بهار جایی نمیره پس میمونه دینا! آخه حتی نگفتن ک دینا رو بیایم دنبالش ببریم یا بیارش خودت!!!
در هر صورت وقتی کسی خبری نداده،وقتی اگر مامانم زنگ نمی زد ما حتی نمیفهمیدیم ک ملت اومدن یعنی چی؟؟؟ یعنی درس عبرت برا من ک وقتی یه آدمایی رو دوست داری اونا ااما ب همون اندازه دوست ندارن اونقدری ک تو ب آدما اهمیت میدی اونا اهمیت نمیدن و متاسفانه بزرگ شدن دردناکه کسی ک فکر میکردی عزیزترین و قدیمی ترین دوستتِ و قراره وقتی بزرگ شدید کلی بترید با هم الان ی جوری رفتار میکنه ک تو حتی دلیل رفتارهاشم نمیفهمی!!!
دلم گرفت؟ بله. ولی انقدری ک قبلا اهمیت داشت برام دیگه نداره خوشحال باشن ایشالا و کلی خاطره بشه این چند روز براشون بالاخره ی روزی هم میاد ک انقد خیال ما راحت باشه ک با دوستامون بریم بیرون و تفریح و خوشی و فامیل رو هم دوست داشته باشیم ولی برناممون جور نشه تو دورهمی هاشون باشیم!!!
و ب خاطر 3 تا راه بالا ک میتونست اتفاق بیافته و نیافتاد کار از دلگرفتگی هم گذشت و رسید ب دلشکستگی:(
بزرگ شدن دردناکه:((
درباره این سایت